Aizea Bidean /Wind Path

 Aizea Bidean /Wind Path

Airean zehar ibiltzen Hautsi nuen promesa bat, Ezin nuen igandea itxaron Bihotza tinta maitasunez beteta idazteko. Gaur haren eskua ukitu ahal izan dut Eta besaurrea, errugabe eta sotilki, oparia bilatzen... Eta nire gazela dotorea lotsatu egin zen. Berak determinazioz errepikatzen du Ez dela aldaketarik izango bere ariman, zoriontsu dela, nik zoriontsuagoa nahi dut, Bere lehen ametsa askatu zuen, Arte Ederren hura! Bikaina! Artea eta adierazpena maite ditut, beraz, hemen poeta enamoratuaren papera jokatzen dut, amets ezinezkoa baina inoiz ez ezinezkoa denaren bila. Hark irakurtzea gustatzen zait, nire hitzak berarentzat bakarrik gustatzen zaizkio, eta nahiz eta bere begi berde-urdin preziatuak ez diren papera edo telefonoaren pantaila ukitzen, nire irudimenak Samaniegoren fabula bihurtzen ditu, eta nire hitz birtualak ukitzera eta ibiltzera ateratzen dira, berarentzat betiko lore moduan, mundu osoan eta sorkuntzaren mende guztietan. Horrela, bere begitxoek nire mihia ukitzen dute. Bere begiradak nire ahotsa ukitzen du Bere gogoak nire bihotza ukitzen du... Eskuz egindako poemak irakurtzen dituen bakoitzean, Erpurtxoarekin! Gaia aldatuz... Ez, ez dago maitasuna eta pasioa baino gehiagorik! Nire arima maitea, gaur adiskidetasuna aukeratu duela azpimarratzen du, ondo, onartzen dut, oso pozik nago horregatik, saiatzeko aukera hutsagatik... Gogorarazten diot apenas ezagutzen dugula elkar, noski adiskideak izango garela eta espero dut onenetakoak, umorez, elkarrizketaz, ipuinez, ametsez, proiektuez, lankidetzez, laguntzaz, elkartasunez, enpatia errealez, konplizitatez eta bestearen askatasunarekiko errespetuz, maitasun eta pasioz! Gaur, oinez, ezin izan dut saihestu bere hankak eta bere gorputza mirestea, indartsuak maldaren gora, seguruak beherakoan, eta berak bere haurdunaldiez hitz egin dit, lagundutakoaz eta naturalaz, bere seme-alaben begiez, abortuaren inguruko bere iritziaz eta artearen askatasunaren inguruko bete gabeko nahiari buruz. Isilpean agintzen diot neure buruari bere gaztaroko ametsa berriro saiatzen laguntzeko, artista izatea, eta ziurki artista zoragarria izango da... Emakume denboragabea da, teknologiarekiko immunea, lozorroan jartzen gaituztenak, banatzen gaituztenak, bururik eta bihotzik gabeko ardiak bezala entretenitzen gaituztenak... eta hori maite dut berarengan, hori eta dozenaka gauza gehiago, noski! Bere nortasun erreserbatua, lotsati itxura egoki batean kamuflatua, izaera eder eta natural batean, benetakoa, zintzoa, Orain bueltatuko naiz, siesta egin eta bere oroitzapen distiratsuz betetako egurrezko mahaiko idazmahaira itzuliko naiz, bere barreaz, bere begien distiraz ibaiertzeko baso ilunaren argi-itzalean, bere esne koloreko azal perfektuaz... Itzuli naiz Jakinarazi diot 30 urtez berari kortseatu nahi izatearen fantasiak gaztetu egiten nauela, nire bihotzetik gauzak idatziko nizkiola orduro eskatuko balit, baina ez da dena hitza ekintzak ere badaude, egotea, laguntzea da batzuetan isiltasun atseginetan bere taupadak eta haren pausoen harrien karraskak entzuten bakarrik nola aireak bere sudur-zuloak zeharkatzen dituen entzuten, nire arimarentzat preziatuak eta CO2-aren igurtzia nire bularrean sentitzen, aurrez aurre eta gertu hitz egiten badugu, hil nintzen... gehiago gustatzen zait entzutea ikustea baino, eta alderantziz! adimen ezkutu, indartsu, infinitu bat du, asko ikasiko dut berarengandik, bere ametsak ditu, gizakia da, lehoinabar ama bat, bere etxeko emakumea, leiala, fidela beraz, nire ametsa oso zaila da... Baina ez dut amore ematen, nire benetako asmoa jakin behar du, batzea dela, eta bizitza une bat dela esan zuen Aristizabal lehengusuak ez nuke nahi bietako inork aukera hau damutzea, inoiz ez, dagoeneko baimena ematen badit flirteatzeko, kortseatzeko, nahikoa dut, amets erreal bat da, lehen egunean zaplazteko bat emango zidala pentsatu nuen... Itxaropenak, miraria? Ez, ez nahastu, errespetatu bere erabakia: adiskidetasuna. Airean zehar ibiltzea, atzo bezala, hilabetean behin, astero, bere ondoan haziko naiz, horretaz ziur, pertsona hobea izango naiz berarengatik, eta nire bihotza dagoeneko eskertzen du, espero dut berak niri ematen didanaren hamarren bat ematea... Maite dut nahi dut pentsatzen dut errespetatzen dut ... Bere kubitua eta erradioa motzak dira bere 62 kilo pisua zeta eta perlak bezalako azala bere usain magikoa belaun mekanikoak robotina zoragarria sortzen ari den artista ama sutsua galdera egiten dut eta erantzuten du zein ohore! nora joango dira oporretan? ez galdetu hori, mutil! dagoeneko faltan botatzen dut lekuz aldatzen bagara egunero ikusten ez badut whatsapp bidez berri ez badut egunero maite dudala jakin dadin ziurtatzen ez badut, eta nire sentimendua ahazten badu? haize indartsua dela pentsatzen badu, baina ahultzen dena? nirea, Lurraren errotazioa eta translazioa bezalakoa da betikoa, munduaren amaiera arte... Nire bizitza berria Maitasun zintzoa eta etorkizunekoa Esan dezadan nahi dudana, ez da nahikoa Nire sentimendu guztia erakusteko, Sentimendu izugarria...

Walking on Air I broke a promise, I couldn’t wait until Sunday To write with a heart full of loving ink. Today I could touch her hand And forearm, innocently and subtly, seeking the gift... And my graceful gazelle blushed. She repeats with determination That there will be no changes in her soul, she is happy, I only wish her happier, She let go of her first dream, that of the Fine Arts! Excellent! I love art and expression, ergo, here I play the poet in love with the improbable but never impossible dream. I like that she reads me, she likes my words just for her, and though her precious blue-green eyes don’t touch the paper or the phone screen, my imagination turns them into a Samaniego fable, and they go out to walk and touch my virtual words, like eternal flowers for her, globally and through all the centuries of creation. Thus, her little eyes touch my tongue. Her gaze touches my voice. Her mind touches my heart... Every time she reads her handmade poems, with Tom Thumb! Changing the subject... No, there is nothing more than love and passion! My beloved soul insists that today she has chosen friendship, fine, I take it, I’m very happy for it, just for the chance to try... I remind her that we barely know each other, of course we’ll be friends, and I hope the best of friends, full of humor, conversations, stories, dreams, projects, collaborations, companionship, solidarity, real empathy, complicities, and respect for the other, for their natural freedom with love and passion! Today, walking, I couldn’t help but admire her legs and torso, strong on the climb, steady on the descent, and she spoke of her pregnancies, the assisted and the natural, of her children’s eyes, her opinion on abortion, and her unfulfilled desire regarding the freedom of the arts. I secretly promise myself to help her try again for her youthful dream, to be an artist, and she will be an absolutely wonderful one... She is a timeless woman, immune to the technologies that lull us, that divide us, entertaining us like headless, heartless sheep... and I love that about her, that and dozens of other things, of course! Her reserved personality, camouflaged in conveniently regulated shyness, in a beautiful and natural character, real, honest, Now I’ll be back, I’ll take a nap and return to the feminine wooden desk imbued with her luminous memories, her laughter, the sparkle of her eyes under the chiaroscuro of the riverside undergrowth, her perfectly cared-for milky skin... I’m back. I let her know that the fantasy of courting her for 30 years rejuvenates me, that I would write things from my heart every hour if she asked me to, but not everything is words, there are also actions, being there, accompanying. Sometimes in pleasant silences, just listening to her heartbeats and the crunch of pebbles as she walks, hearing how the air flows through her nostrils, precious to my soul, and feeling the brush of CO2 on my chest, if we talk face-to-face and close, I died... I like listening to her more than seeing her, and vice versa! She has a latent, powerful, infinite intelligence, I will love learning a lot from her, she has her dreams, she is human, a lioness mother, a woman of her home, loyal, faithful, so my dream is very unlikely... But I don’t give up, she must know my true intention, it’s to add, and life is just a moment, said cousin Aristizabal, I wouldn’t want either of us to regret this opportunity in life, never, as long as she allows me to flirt, to court, I have enough, it’s a real dream, I thought she’d slap me on day one... Hopes, a miracle? No, don’t get confused, respect her decision: friendship. A walk on air, like yesterday, one a month, every week, I’ll grow by her side, that’s for sure, I’ll be a better person because of her, and my heart already thanks her, I hope I can give her a tenth of what she gives me... I adore her, I love her, I think of her, I respect her, I... Her cubit and radius are short, her 62 kilos of weight, silk and pearls as skin, her magical scent, mechanical knees, wonderful little robot, budding artist, passionate mother. I ask and she answers, what an honor! Where will they go on vacation? Don’t ask that, boy! I already miss her, if we move, if I don’t see her daily, if I don’t hear from her via WhatsApp, if I don’t make sure she knows every day that I love her, and if she forgets my feelings? If she thinks it’s a strong wind, but one that calms? Mine is like the rotation and translation of the Earth, eternal, until the end of the world... My new life, Sincere and future love, No matter what I say, it’s not enough To show all that I feel, Incredible feeling...