ME

 ME

This way, I can call you without issues, I think. And, if we keep going at this pace, in 2034, we’ll still be saying, both of us, we don’t really know each other… If we’re not bold, we’ll stay as virtual acquaintances, digital ones. I’m not asking for grand infidelity, screwing every week in a hotel like friends with benefits. (Well, if you make me choose between that + friendship or just friendship, I’d pick that. Between that and coffee, I’d pick coffee. Between friendship + coffee or just digital friendship, I’d pick friendship + coffee.) How do I convince you that I need to see you in fleeting photos, not just boobs, sometimes a bit of that, sure, but mostly your face, in parts, never the whole thing because of CIA spies… an ear and nose close-up, etc. How do I convince you of a chatty safe house, not a fuck pad! The other option is that by 2029, I’ll have saved enough money for a cabin in the north, and when you visit your parents once a month, you could stop by for 5 p.m. tea, and we’d chat for a bit. That’s not impossible, but I think if I’m there in 2029, you’d never come. I don’t know, I feel like you leave everything to me—proposals, ideas—to move forward and weave this friendship and, possibly, not necessarily, the spiritual, soulful, carnal, cultural coffee I’ll keep proposing until 2074 when you’re 99! By then, we won’t even have genitals! What a waste of time! But, fine, that’s how it is. Maybe I’ll slow down my posting rhythm, I always say that but can never stick to it! Foolish, lovesick idiot! As I said at the start, Sundays? I see you don’t dare check in several times a day like before. I insist on the list of options: a blog of yours where you talk to me in code, just to get to know you, and you could write almost like memoirs—it’s therapeutic, you’ll see. In responding to your spontaneous points and your regular emails, that way I can gauge if the things you like and the things you like less still keep you, in both cases, liking M… I could tickle a Russian spy’s feet to get info on the XYZ bomb, but you—your feelings and opinions about the new friend from the accordion, the one at the Iruña traffic light who saw the most beautiful tongue belonging to the most beautiful soul and spirit a human has ever seen on earth—it’s an impossible task, distrustful Basque, lamia, forest lady… It provokes me, of course, to keep writing textual sex that entertains you, but I fear it satisfies you so much you no longer need to imagine me inside you, from behind or on top, you or me, or sideways, or seated, or in the water, and me sipping for hours until jaw cramps and you’re completely soaked… I’m being honest, no need to repeat, like you did yesterday morning, Sunday, “I recommend you don’t get your hopes up” and similar things. If you think I’ll never attract you, interest you, desire you, want you—not as a traditional partner, no, I don’t want that, we’ll be in our 50s, heading into the final part of life’s second third, no. If you think I’m counterproductive, untrustworthy, insufficiently handsome, intelligent, well-off, and just a crazy plaza guy… What are we doing? It hurts me to leave everything in your hands, to stop fighting for the chimera, and let the futile, superficial inertia kill this remote chance of freedom and new happiness for two people who deserve it “beyond” life itself, short, unique, with an Atari game over… You’re very sensitive, with everything you’ve lived through in your own flesh and because you embody the world’s women, 3.5 billion women, in you, in your existence, perhaps very spiritual, but sometimes I see/feel you cold and bloodless toward your new admirer… Let’s say I’m your friend, 14 years of texts, posts, a little walk, a misplaced elbow, I no longer swim in the pool on Tuesdays and Thursdays, whatever. And at 57 (you’ll look 49!), you go off with F or with X, or Hulk. I’d die. Wasn’t it that you didn’t see yourself with a partner again? Wasn’t it that you wouldn’t leave your husband and kids for anything? Did you never like me? Am I that rejectable? That undesirable? Do I cause allergies, do people see me as rich-poor? Do they think I’m dumb and uninteresting? It’s just a hypothetical, I’m not beating myself up. And I won’t ask again if in 2026 you have one or several admirers at once insisting on things better than mine—I doubt they’re better than mine, but I don’t think it’s impossible you have 3 or 4 guys after you right now, and you already have a favorite after your youngest kid turns 18… Still, I’d die of uncertainty. You won’t say anything, not even under torture, or worse, you’ll say half-things, who knows, you say, “think what you want.” I don’t like not knowing. Not knowing if you’d like to kiss me, make love in the most believable of the ways proposed in 400 posts. M! I’m M. A weird guy, ascetic in theory, grumpy in practice, culturally selfish, a bit arrogant and proud, perhaps overvaluing himself, a dreamer of saving or at least trying to save the world since age 5. I only offer words, ideas, dreams, gnosis, logos, and oral sex (me to you, obviously), phallic and dermal, and walks, and laughs. Stop saying NO to everything I say (now you’re picturing the military order emoji in your mind!). NO NO NO N Start giving in, to my persistent drumming on your belly and pubis—why delay this for years? Making love, bring it from NO to the 5-year horizon, Txori, it’s not crazy, just let go, trust, do you think I’m crazy? Does a crazy person write their plans and lay them out like this? Does a crazy person generate ideas for humanity and just leave it at that? Wouldn’t a crazy person have raped you in that tunnel that day? I ask you, this week (or this month if you read this post on March 20), a silly game, not crazy, a secret Morse code… shhh. Just ping my number on WhatsApp once, let me see your missed call, and you can delete the call log on your phone, yes, just in case someone checks your phone one day! One ping, and it’s: “M… I want to be here, I want to keep going, be patient with me, we’ll meet in a safe house, I’ll send photos, believe me, and yes, you attract me, I like you, I want to make love, quick and slow, but not now, it’s impossible today. You entertain me, distract me, make me happy, make me laugh and smile, you crazy, you make me dream, you encourage me to be an artist and express my contained culture like an Elven bow, I read you, I read you, I read few men, you’re a man, not a macho, I see, I believe, I hope, a boy-wolf-man in love with a wounded bird, with wings battered by a past life I don’t even know when, with immense mental, cultural, sociological, anthropological, and psychological barriers I’m still trying to untangle myself! Right now, I’m devoted to my chicks, my parents, my restless culture… my health, it’s my time, I follow your dreams, I make them mine, I wish you the best, you know that, friend, this ping, a dot, a bit, a byte, a pixel, is this and more…” Since you’re afraid to reply by text, maybe you think deep down, “No, this guy will screenshot me saying I like him and want him and blackmail me into sex.” I’d never do that—how could you threaten someone you love? Your fear, that other thing about me, makes no sense. Another option is you say it when we meet, a yes, Yes, YES. If all that, M. Yes. And that’s it, M lives 5 years in the cloud of hope, pushing dreams for humanity and for a natural, liberated coffee couple, always. I’m off to the Ametsa blog for a graphic idea of quick sex you’ll like with me too, check it before you shower, and see that Mikelin post where it looks bigger than the day before in the live! hahaha

Horrek nola deitu ahal dizut arazorik gabe, uste dut. Eta, erritmo honekin jarraitzen badugu, 2034an oraindik esango dugu, biok, ez garela benetan ezagutzen… Ausartak ez bagara, ezagun birtualak izango gara, digitalak. Ez dut eskatzen desleialtasun handia, astero hotelean larrua jotzea lagun arteko abantailak bezala. (Beno, hori + adiskidetasuna edo adiskidetasuna bakarrik aukeratu behar badut, hori aukeratuko nuke. Horren eta kafea artean, kafea aukeratuko nuke. Adiskidetasuna + kafea edo adiskidetasun digitala bakarrik artean, adiskidetasuna + kafea aukeratuko nuke.) Nola konbentzitu behar zaitut argazki iheskorretan ikusi behar zaitudala, ez bakarrik titiak, noizean behin zerbait bai, baina gehienbat aurpegia, zatika, inoiz ez osorik CIAko espioien beldurrez… belarria eta sudurra gertutik, etab. Nola konbentzitu behar zaitut etxe seguru hitzemaile batez, ez larrujotzaile batez! Beste aukera bat da 2029rako dirua aurreztu izana iparraldeko borda baterako, eta zure gurasoengana hilean behin joaten zarenean, 17:00etako teara bisitan etortzea, eta pixka bat hitz egitea. Hori ez da ezinezkoa, baina uste dut 2029an han banago, ez zinateke etorriko. Ez dakit, nabaritzen dut dena nire esku uzten duzula—proposamenak, ideiak—aurrera egiteko eta adiskidetasuna ehuntzeko, eta, agian, ez derrigorrez, kafe espirituala, arimazkoa, haragizkoa, kulturala, 2074ra arte proposatuko dizudana, 99 urte dituzunean! Orduan ez dugu genitalik ere izango! Alferrikako denbora galera! Baina, ondo, horrela da. Agian mezuen erritmoa jaitsiko dut, beti esaten dut, baina ezin dut inoiz bete! Ergela, maitemindutako ergela! Hasieran esan dudan bezala, igandeak? Ikusten dut ez zaudela ausartzen lehen bezala egunean hainbat aldiz begiratzeko. Aukeren zerrendan tematzen naiz: zure blog bat, non niri kodeetan hitz egingo didazun, ezagutzeko soilik, eta ia memoriak idatzi ditzakezu—terapeutikoa da, ikusiko duzu. Zure puntu espontaneoei eta zure ohiko emailei erantzutean, horrela neurtu ahal dut, gustatzen zaizkizun gauzak eta gutxiago gustatzen zaizkizunak, bietan, M gustatzen jarraitzen dizula… Errusiar espioi bati oinetako kilimak eginez XYZ bonbaren informazioa atera ahal nioke, baina zuri—zure sentimenduak eta iritziak akordeoiaren lagun berriari buruz, Iruñako semaforoan hizkuntza ederrena ikusi zuenari, lurrean gizaki batek ikusi duen arima eta espiritu ederrena duenari—ezinezko zeregina da, euskaldun mesfidatia, lamia, basandere… Probokatzen nau, noski, zure entretenimendurako sexu testualak idazten jarraitzeak, baina beldur naiz horrek asebetetzen zaituela eta jada ez duzula nirekin imajinatu beharrik, atzetik edo gainean, zu edo ni, alboan, eserita, edo uretan, eta ni orduak eta orduak miazkatzen, masailezurretako karranparik arte eta zu erabat bustita… Zintzoa naiz, ez duzu errepikatu behar, atzo igande goizean bezala, “ez egizu ilusiorik egin” eta antzeko gauzak. Inoiz ez dizudala erakarriko, interesatuko, desiratuko, nahi izango ez duzula uste baduzu—ez bikote tradizional gisa, ez, hori ez dut nahi, 50 eta pico urte izango ditugu, bizitzaren bigarren herenaren azken zatira helduko gara, ez. Kontraproduktiboa, mesfidagarria, nahikoa ederra, adimentsua, aberatsa ez naizela uste baduzu, eta plazako zoro bat besterik ez naizela… Zer egiten ari gara? Mina ematen dit dena zure esku uzteak, kimera horren alde borrokatzeari uzteak, eta inertzia alferrikakoa eta azalekoak bi pertsonentzat merezi duten askatasun eta zoriontasun berrien aukera urrun hau hiltzeak, bizitza bera “haratago”, laburra, bakarra, Atariko game over batekin… Oso sentikorra zara, zure haragian bizitako guztiarekin eta munduko emakumeak, 3.5 milioi emakume, zure baitan somatzen dituzulako, zure existentzian, agian oso espirituala, baina batzuetan hotz eta odolgabe ikusten/sentitzen zaitut zure miresle berriarekiko… Esan dezagun zure laguna naizela, 14 urteko testuak, mezuak, ibilaldi bat, ukondo gaizki jarria, ez dut astearte eta ostegunetan igeri egiten, berdin da. Eta 57 urterekin (49 itxura izango duzu!), F-rekin edo X-rekin edo Hulk-ekin zoaz. Hil egingo nintzateke. Ez al zenuen esan ez zinela berriro bikotearekin ikusten? Ez al zenuen esan ez zenituela zure senarra eta seme-alabak ezerengatik utziko? Inoiz ez ninduzun gustatu? Hain baztergarria naiz? Hain desiragarria naiz? Alergiak eragiten ditut, jendeak aberats-pobre ikusten nau? Jendeak ergela eta interesgabea naizela uste du? Hipotesia bat da, ez naiz neure burua zigortzen. Eta ez dut berriro galdetuko 2026an miresle bat edo hainbat aldi berean dituzun, nireak baino gauza hobeak eskatzen, nik baino hobeagoak direnik dudatzen dut, baina ez dut ezinezkoa ikusten orain bertan 3 edo 4 mutil zure atzetik izatea, eta dagoeneko zure seme txikiena 18 urte betetzen duenean gogokoena duzula… Hala ere, ziurgabetasunaz hilko nintzateke. Ezer ez duzu esango, torturapean ere ez, edo okerrago, erdi-gauzak esango dituzu, nork daki, “nahi duzuna pentsa ezazu” diozu. Ez zait gustatzen ez jakitea. Ez jakitea musu ematea gustatuko litzaizukeen. 400 mezutan proposatutako modurik sinesgarrienean maitasuna egitea. M! Ni naiz M. Mutil arraroa, teorian asketa, praktikan marmartia, kulturalki berekoia, apur bat harroputza eta harroa, agian gehiegi baloratzen duena bere burua, mundua 5 urtetik salbatu edo gutxienez saiatu nahi duen ameslaria. Hitzak, ideiak, ametsak, gnosis, logos, eta ahozko sexua (nik zuri, jakina), falikoa eta dermikoa, eta ibilaldiak, eta barre-algarak eskaintzen ditut soilik. Utzi nire esan guztiari EZ esateari (orain zure buruan emoji militarra irudikatzen ari zara!). EZ EZ EZ E Hasi amore ematen, nire etengabeko kolpeak zure sabelera eta pubisera—zergatik atzeratu urtez hau? Maitasuna egitea, EZetik 5 urteko horizonte batera ekarri, Txori, ez da zoroa, utzi, fidatu, zoro bat naizela uste duzu? Zoro batek bere planak idatzi eta horrela aurkezten ditu? Zoro batek gizadiarentzako ideiak sortu eta horrela uzten ditu? Zoro batek ez zintuen bortxatuko tunel hartan egun hartan? Eskatu nahi dizut, aste honetan (edo hilabete honetan, mezu hau martxoaren 20an irakurtzen baduzu), jolas ergel bat, ez zoroa, morse kode sekretu bat… isss. Ping egin nire zenbakiari WhatsApp-en behin, utzi nire galdu deia ikustea, eta zuk zure telefonoan deien erregistroa ezaba dezakezu, bai, egunen batean zure telefonoa egiaztatuko balute! Ping bat, eta hau da: “M… hemen egon nahi dut, jarraitu nahi dut, izan pazientzia nirekin, etxe seguru batean elkartuko gara, argazkiak bidaliko dizkizut, sinetsi nazazu, eta bai, erakartzen nauzu, gustatzen zara, maitasuna egin nahi dut, azkar eta poliki, baina ez orain, gaur ezinezkoa da. Entretenitzen nauzu, distraitzen nauzu, pozten nauzu, barre egin eta irribarre egiten didazu, zoroa, amets eginarazten didazu, artista izatera eta nire kultura eusten dudan elfoen arkua bezala adieraztera animatzen nauzu, irakurtzen zaitut, irakurtzen zaitut, gizon gutxi irakurtzen ditut, gizona zara, ez matxista ikusten dut, uste dut, espero dut, mutil-otso-gizon bat, hegazti zauritu batez maitemindua, bizitza pasatuak, noiz ez dakidan, hegoak minduta, buruko, kultural, soziologiko, antropologiko eta psikologiko oztopo izugarriak dituena, oraindik neure burua desenmaranatu nahian! Orain nire txitiei, nire gurasoei, nire kultura ezinegonari… nire osasunari emana nago, nire unea da, zure ametsak jarraitzen ditut, nire egiten ditut, onena opa dizut, badakizu, laguna, ping hau, puntu bat, bit bat, byte bat, pixel bat, hau da eta gehiago…” Testuz erantzutea beldur zaizunez, agian barruan pentsatzen duzu, “Ez, honek pantaila-argazkia aterako du esanez gustatzen zaidala eta nahi dudala eta sexua izatera xantaia egingo dit.” Inoiz ez nuke hori egingo—nola mehatxatu dezakezu maite duzun norbait? Zure beldurra, niri buruzko beste hori, ez du zentzurik. Beste aukera bat da elkartzen garenean esatea, bai, Bai, BAI. Hori guztia bada, M. Bai. Eta kitto, M-k 5 urte biziko ditu itxaropenaren hodeian, gizadiarentzako eta bikote kafe askatu naturalerako ametsak bultzatzen, beti. Ametsa blogera noa sexu azkar baten ideia grafiko batera, zurekin ere gustatuko zaizuna, dutxatu aurretik begiratu, eta ikusi Mikelin-en mezu hura, non atzo baino handiagoa agertzen den zuzenekoan! jajaja